Bir kentin sisli sabahlarına uyanmak
Ve is kokması sokakların
Bir kış havası solumak kaldırımlarda yürürken
Üşümek derinden, yalnız ve ayazda...
Tek başına yaşarsın
Özgür ve kimi zaman ürkekçe
Yalnızlığı katık edersin gecelerine
Bir kentin sisli sabahlarına merhaba derken
İçini siyah bir his kaplar bazen
Herkes gitmiş buralardan
Bir ben kalmışım sisler ortasında
Konuşmayı unutacak kadar sessiz geçer olmuş günler
Odam bir tıkırtıya hasret
Bilerek ses çıkarıyorum etrafa çarparak
Kırıp dökmek istiyorum her şeyi
Kalplere dokunmadan
Yalnızlık başa bela
Bu kentin sabahları sisli
Ve is kokuyor sokaklar
Kimsecikler yok
Ses yok,
Renk yok siyah ve griden başka
Başımdan aşkın yalnızlığım
Ve başıma bela…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder