Dışına akıtamadığın gözyaşların içine yağan bir yağmursa ve sen arınamıyorsan, yeşeremiyorsa düşlerin, kurudukça ölüyorsan bu yağmur yıkamaz seni, yıkar. Yıkıldıkça ayağa kalkman zorlaşır ve zaman alır. Gözyaşların gökten düşen damlaların aksine içine düştükçe azalır bereketi. Ama vazgeçmez ağlarsın yine. Yıkanıp arınmış gibi yaparsın. Gibilerine bir yenisi eklenir. Biraz daha ezilirken…Ve gezinirken ruhunda fark edersin ki; yıkıntılarını kaldıracak bir sel baskını yoktur. Su hayat verir ama gözyaşı nefessiz bırakır. Akıttıkça boğulursun. Seni boğan damlalar gözden düşemezler, içine yol alırlar.
Kübist
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder