Cümleleri kuranlar kelimelerdi insanlarla beraber
Cümleler uzun oluyordu ara sıra
Oysa birkaç kelime yetiyordu yaşamaya
Fazlası yoruyordu
Azı ise makbuldü çoğunlukla
Cümleler kuruldukça artıyordu
Yeşilliklerin düşmanı dev binalar gibi
Konuşmalar eskiyordu bazen
İnsan sıkılıyordu aynı muhabbetten
Konuşacak hiçbir şeyin kalmadığı anlar oluyordu
Bazen de;
Cümleler kuruldukça diller yoruluyordu
Çok konuşmanın marifet sayılacak bir yanı yoktu
Çünkü birkaç kelime yetiyordu yaşamaya
“Şükürler olsun yine” demek gibisi yoktu
Çok konuşmaya ne hacetti
Susmak ve hissetmekti bazen hayat
Kafaları boş sözlerle doldurmak değil;
Sessizce kafayı dinlemekti doğrusu.
Cümleleri kuranlar kelimelerdi insanlarla beraber
Kimi cümleler yarım kalmıştı, bekledikleri küçücük bir noktaydı
Kimi insanlar yaşayan ölüydü, bekledikleri gerçek bir ölümdü
Kimi cümleler çoktan tamamlanmıştı
Kimi hayatlar çoktan sonlandırılmıştı
Kimi cümlelerin sonundaki noktalar birden fazlaydı
Her kelimeyle dolabilecek boşlukları vardı
Kimi insanların dolduracak boşlukları yoktu
Kimilerininse boşlukları hiç dolmazdı
Her cümle farklıydı
Dilde, seste ve histe
Kuruluşu ve kelimeleri aynı olsa bile
Her “Seni seviyorum.”aynı değildi
Her insan farklıydı
Ruhta, bedende ve yürekte
Yaratılışı aynı olsa bile
Her damarda dolaşan kan olsa bile
Her hayat farklıydı
Gecede ve gündüzde
Gökyüzünde ve yerde
Takvimler aynı günü gösterse bile
Kelimelerden başka başka cümleler
Et ve kemikten başka başka vücutlar
Dünyanın her yerinde başka başka hayatlar
Ortaklıklar arasında farklılıklar
Cümleler, insanlar ve hayatlar
Cümleler kurulur hep bir yenisi için
İnsanlar doğar ve ölür yeni hayatlar için
Hayatlar biter sonsuzluk için
“Şükürler olsun yine” demek gibisi yok
Kübist
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder