Odam eskisi gibi derli toplu
Ama ben darmadağınığım
Sık sık kavga ediyorum kendimle
Benle birlikte zamanı da öldürüyorum
Bazen sokağa atıyorum kendimi
Bugünkü gibi…
Bir Cumartesi günü
Arkadaşımla oturuyoruz
Ayaklarımızın altında bir kedi dolaşıyor
Bizi umursadığı yok
Dünyadan bihaber
Masada iki fincan çay ve iki arkadaş
İki aynı acı
Diller ortak
Bir şarkı çalıyor;
“Burada her şey sahte dostum
Gülümsemeler bile…” diyor
Sadece bir şarkı ama öylesine gerçek ki…
Elimizde yarım yamalak bir acı öyküsü
Kendimize faydamız yok
Zamanla geçer demişlerdi
Hala geçmedi acının izleri
Gözleri hep gözlerimin önünde
Buğulu bir camda ise isminin ilk harfi…
Kübist
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder