ÖZLEDİM

Kaçıp gitti uykum benden

Uyuyamadım

Eskiden böyle zamanlarda masallarım vardı

Hikayeler anlatırdı annem

Ve öperdi sıcacık; geçerdi uykusuzluğum

Anne öpücüğü bir dua idi sanki Tanrı’ya

Çocuğu hemen uyusun diye…

Uykum var ama uyuyamıyorum

Ne masallarım var beni yalnız bırakmayan

Ne de yanaklarımda annemin öpücüğü

Uykusuzluklarımla baş başayım gecelerde

Özledim

Uyuyamadığımda anne öpücüğüyle uykuya dalmayı,

Çocukluğumdaki ailemi,

Misafir gibi sayılı günlerle kalmadığım evimi,

Büyümeden önceki her şeyi özledim

Kaçıp gitti uykum benden

Çocukluğumun kaçtığı gibi

Bana yürümek kaldı yorulmadan

Ayrılıklara aldırmadan

Adı hayat bu serüvenin

Yol boyunca sıkıntılara katlanmalı

Yolun sonunda düşmemek için

Özledim

Uyuyamıyorum büyümekten…

Kübist