Soğuk bir gecenin sabahına yakınım şimdi
Gün birazdan ağaracak
Uyku tutmadı, kaleme sarıldım
Gece lambası baş ucumda
Karaladıklarımı aydınlatıyor
Sisli bir kentin içindeyim
Bildiğim renkleri yitirmiş burası
Gördüklerim siyah ve gri
Yorgun bir halim var
Çare bulamıyorum bazen kendime
Birkaç eski fotoğrafa baktım
Rengarenk karelerin içindeymişim uzun zaman önce
Daha genç ve daha ürkekmişim
Bu şehir gibi renklerimi yitirmişim şimdilerde
Yorgun bir halim var
Aynaya bakarken gözüme birkaç çizgi çarpıyor
Her biri birer yaşanmışlık izi
Hayat geçiyor işte gençlikle beraber
İnsan bir kere doğuyor,
Bir kere yaşıyor,
Bir kere seviyor en derinden.
Hepsi geçip gidiyor zamanla.
Yorgun bir halim var
Oysa daha yirmi birimdeyim
Ama biriktirdiklerim yaşımdan daha çok
Hayat kovalamacası yormuş beni
Akışına bırakamamışım birşeyleri,
Hep kaygılanmışım yoktan yere
Şimdi pişman mıyım bilemedim
Her şeyi oluruna bırakmak akıllıca mı karar veremedim
Yorgun bir halim var
Baş ucumda gece lambam
Gün birazdan ağaracak
Sabah olacak
Göz gözü görecek yine
Yaşamak kaygısı hala içimde
Hep içimde.
Kübist
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder